Leiderschap Anders Bekeken
Intermezzo het grote raadsel
Vroeg of laat komt in ieder mensenleven het moment dat men niet meer gebaat is met alles wat men heeft geleerd, alles wat men heeft opgebouwd en in het algemeen alles wat men heeft verworven. Alle zekerheden vallen weg en men staat oog in oog met het grote levensraadsel. Wat blijft er over als de 'glamour' verdwijnt? Wat resteert er als we beseffen dat niets vaststaat? Alle prognoses ten spijt is de toekomst volslagen onbekend. Maar ook wat we het verleden noemen is op de keper beschouwd slechts een willekeurig samenraapsel van voorstellingen. Met onze stemming verandert onze kijk op gisteren en onze voorstelling van morgen. Als verleden en toekomst niet vaststaan, wat is dan op dit moment werkelijk? Waarop kun je nu vertrouwen? Waarop kun je je richten? Het 'ik' ontleent zijn zelfbesef aan zijn opvattingen over verleden en toekomst. Als het dat niet meer heeft, staat het tegenover het mysterie dat vraagt: wie ben jij? En het 'ik 'heeft geen ander antwoord dan te zijn wat het is. Wat je nu zegt en wat je nu doet bepaalt wat er gebeurt. Ook als je niets zegt en niets doet bepaal je de toekomst. Alles is een keuze en alles heeft gevolgen die je niet kunt overzien. Je kunt vluchten in je verledens. Je kunt wegspringen in hoopvolle of angstige speculaties over de toekomst. Je kunt je verliezen in de dagdromen die zo'n groot deel van het waakbestaan in beslag nemen, maar steeds opnieuw word je weer even gewekt door de stem die in het moment zelf zegt; wie ben jij? Wat doe jij? Wat antwoord je mij? Wie door het raadsel, dat dit leven hem stelt, in verwarring raakt en terugdeinst, wordt gewurgd en verslonden. Wie het eigen antwoord niet vindt - of - om welke reden dan ook - niet geeft, verliest zijn levenskracht; hij wordt bloedeloos en onpersoonlijk. Hij verliest zichzelf en wordt een van de velen.Intermezzo de levenswet van opgaan, blinken en verzinken
Alles wat in de een of andere vorm geboren wordt, is onderhevig aan de levenswet opgaan, blinken en verzinken. Anders gezegd, alles wat zich heeft verbonden met de tijd kent groei. Daarin straalt het een of meer momenten, en dan vergaat het weer. Van eendagsvliegen tot mensen tot sterren. Altijd komt het moment waarop het blinkende dof wordt en het verzinken aanvangt. De verliefdheid verbleekt, de rimpels komen in het gelaat, de dagen worden alweer korter, het geheugen laat het afweten. De grote verrader van al wat groeit, de dood, kondigt zich aan. Zolang het voor de wind gaat, doen zich over het algemeen weinig problemen voor. Die zijn er wel, maar die worden niet als zodanig herkend. Pas als het niet meer zo mee zit, komen de problemen aan het licht. Je gaat merken hoe hoekig je eigenlijk bent, terwijl je altijd het idee had dat je zo lekker kon rollen. Als het hellend vlak maar schuin genoeg is rolt zelfs een vierkante knikker er nog af.Intermezzo een schone slaapster
Wie het pad van inwijding gaat ontwaakt uit de grote slaap. Dat wil niet zeggen dat hij nooit meer in slaap valt, maar hij weet wat wakker zijn is. Wie niet uitsluitend de weg van opgaan, blinken en verzinken volgt, kan terugkijkend op zijn leven, periodes van slaap onderscheiden; hij ziet waar hij wakker werd, gromde, zich nog een keer omkeerde en de dekens over zich heen trok, en waar hij weer wakker werd. Weinig dingen zijn zo prettig, zo behaaglijk als slapen. Het is heerlijk om alles te kunnen vergeten en als het ware ondergedompeld te zijn in iets dat zo precies op je aansluit, dat je geen zelfbesef meer hebt, laat staan besef van zorgen en twijfels. Het is geen wonder dat wij mensen op alle mogelijke manieren hebben geprobeerd om deze gelukzalige toestand zolang mogelijk in stand te houden .Want 'je lekker voelen' is het belangrijkste dat er bestaat voor de slapende mens. Vanuit dit criterium kiest hij zijn vrienden en partners, de krant die hij leest, de politieke partij waarop hij stemt. Hij laat zich leiden door autoriteiten die hem het lekkerste beloven en hij vindt het belangrijk om zelf ook lekker te zijn voor anderen. De een vindt dit lekker, de ander dat. Smaken verschillen. De een vindt het heerlijk om de baas te zijn, de ander om bebaasd te worden. Dit kan er verschillend uitzien, maar als je goed kijkt zie je dat er één overeenkomst is: beide leggen hun referentiepunt buiten zich, beide hebben iets buiten zich nodig om zich lekker te kunnen blijven voelen. De baas is afhankelijk van de knecht, de knecht van de baas. Beiden zijn de knecht van hun afhankelijkheid. De slaper is afhankelijk van zijn omgeving. Hij wil dit niet weten, maar hij dat wel blijven. Hij zorgt ervoor dat zijn omgeving hem de 'slaapmiddelen' die hij nodig heeft, blijft toedienen. Zo worden mensen in de omgeving de hoofdpersonen in de dromen van de slaper.Intermezzo van tent tot tempel
Dit verhaal speelt zich af rondom de mythe van Oedipus en geeft inzicht op de vragen van een mens die voor een Grote Sprong staat. Het gaat over het pad van inwijding en de weerstanden die men op dit pad ontmoet. Het geeft aan dat het leven een reis is waarin iedere vorm is als een tent. Je kunt er wel tijdelijk verblijven maar het biedt geen duurzaam onderkomen. Het grootste probleem van de mens is steeds weer dat hij van zijn 'tent' een 'huis' tracht te maken en vervolgens dit huis uit alle macht gaat verdedigen tegen ongewenste invloeden. Hij raakt gevangen in de vormenwereld en wordt levenloos. Ook Oedipus overkomt dit een tijdlang, maar dan slaat de bliksem in zijn 'gevangenis'. Hij verlaat het bekende en gaat op weg. Het huis wordt weer een tent.Intermezzo de wachter op de drempel
Dit mysterieuze wezen verschijnt overal waar mensen op het punt staan een nieuwe werkelijkheid te betreden. Hij is de poortwachter die het wachtwoord vraagt en die toetst op waarachtigheid. We ontmoeten de wachter pas na een nieuwe impuls. Het "oude" bevredigt niet meer en je hebt inzicht in het "nieuwe" dat je wenst. Dit "nieuwe" zet je in beweging in een richting die je nog niet eerder bent ingeslagen. Het kan zijn dat het lijkt alsof je de wind met grote kracht in de rug krijgt waardoor alles snel lijkt te verlopen Maar het kan ook zijn dat zich een aantal tegenslagen voordoet, die lijken aan te geven dat het gewenste niet mogelijk is, dat je het ofwel niet langer als leidraad moet nemen ofwel in verregaande mate water bij de wijn moet doen. Afhankelijkheid is het sleutelwoord. Als je je bij deze afhankelijkheid neerlegt, voel je je rampzalig, maar het merkwaardige is dat je je tegelijkertijd veilig en voldaan voelt. Omdat je dit kent en het geeft je een veilig gevoel. Als je hieraan toegeeft kies je voor de bekende weg van de minste weerstand, die uiteindelijk de weg van de meeste weestand zal blijken te zijn. Je reacties worden stereotiep omdat je put uit het arsenaal van antwoorden op levensvragen waarop je al vaker een beroep hebt gedaan. En zo herhaal je jezelf en lijkt het alsof je origineel bent. De wachter op de drempel is met andere woorden onze vorm van onwetendheid. Als zodanig vertegenwoordigt hij ons verleden. Alles waarmee we ons tot nu toe als persoonlijkheid hebben geïdentificeerd, al de waarden en opvattingen waaraan we onze identiteit hebben ontleend, weerhouden ons ervan een nieuw levensgebied in te gaan. Ons 'ik' van gisteren wil het 'ik' van morgen zijn. Het activeert de wachter op de drempel en geeft hem zijn speciale karakter. Dit wonderlijke fenomeen wordt pas begrijpelijk als we beseffen dat onze binnenwereld en onze buitenwereld in direct relatie met elkaar staan. Niets is willekeurig. Zoals je lichaam geheel expressie is van je mogelijkheden en van je weerstanden, zo is je omgeving dat ook. Het huis waarin je woont is het materie geworden van je ziel. Dat gaat zowel op voor het mooie uitzicht als voor het lekkende dak. Het lot uit de loterij, het ongeluk met je auto, de contacten die je hebt, het koffiezetapparaat dat het laat afweten, de onverwachte ontmoeting, het zijn allemaal reflecties in de stof. Tot in de kleinste details. Toeval bestaat niet. En doordat alles - impuls, wens en weerstand- tenslotte tot vorm wordt, loop je er met je neus tegenaan. Het is niet meer een gedachte of een vaag gevoel, die je kunt blijven ontkennen, maar harde realiteit. Doordat je er tegenaan loopt, moet je er wel mee om gaan.Intermezzo crisis
Als blinken overgaat in verzinken komen mensen vaak in een crisis. Het Chinese schriftbeeld voor crisis bestaat uit twee tekens; het ene betekent gevaar en het andere kans. Zo'n crisis kan leiden tot herziening van het bestaan, en deze kan tenslotte uitmonden in een fundamentele verandering van levensinstelling. Dit is evenwel niet een noodzakelijk gevolg. Het is evenzeer mogelijk dat berusting, een zich neerleggen bij het onvermijdelijke tijdsgegeven, de enige vrucht van de crisis blijkt te zijn. Crisis opent de mogelijkheid tot het nieuwe. Een crisis is een gevaarlijke kans of een kansrijk gevaar. Een crisis staat dus evenzeer aan de kant van het handhaven van de status quo als aan de kant van de sprong in het nieuwe. Een avontuur dus!Het begint je te dagen hoezeer je afhankelijk bent van uitwendige factoren en dan ga je jezelf en je omgeving met nieuwe ogen bezien. Je gaat jezelf vragen stellen... Dat is het begin van zelfinzicht
